Όταν πριν από μια δεκαετία έκανες έρευνα στα βιβλιοπωλεία, πέραν των κλασικών Ρώσων λογοτεχνών και ποιητών, δεν συναντούσες παρά ελάχιστα βιβλία σύγχρονων Ρώσων συγγραφέων.
Σήμερα τα πράγματα, πάνω στο συγκεκριμένο θέμα είναι πολύ διαφορετικά και σίγουρα πιο ελπιδοφόρα. Από τη μια, όλοι οι σοβαροί εκδοτικοί οίκοι έχουν στους καταλόγους τους τουλάχιστον δύο με τρεις Ρώσους συγγραφείς, ενώ έργα μεγάλων κλασικών Ρώσων συγγραφέων όπως είναι για παράδειγμα ο Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι έχουν μεταφραστεί ξανά από αρκετούς μεταφραστές και αντίστοιχα τα έργα αυτά έχουν επανεκδοθεί.
Εξαιρετικό ενδιαφέρον επίσης, παρουσιάζει μια ξεχωριστή κατηγορία ρωσικών βιβλίων για τα οποία οι Έλληνες αναγνώστες δείχνουν τεράστιο ενδιαφέρον. Ως παράδειγμα μπορώ να αναφέρω το έργο ζωής που έχει κάνει ο Μητροπολίτης Αργολίδος Νεκτάριος πάνω στη ζωή και το έργο του Αγίου Λουκά της Κριμαίας, του Ιατρού. Αν μάλιστα, αναζητούμε το απόλυτο Best Seller, τότε και αυτό αφορά τη βιογραφία του Αγίου Λουκά της Κριμαίας από τον Μητροπολίτη Νεκτάριο, η οποία έχει πουλήσει περισσότερα από 90.000 αντίτυπα.
Θα ήταν εύκολο στο συγκεκριμένο κείμενο να αναφέρω και μια σειρά άλλων βιβλίων. Δεν το κάνω για δύο λόγους. Ο πρώτος έχει να κάνει με το γεγονός πως δεν μπορείς να αναφερθείς στο σημαντικό έργο συγγραφέων τηλεγραφικά και ο δεύτερος και σημαντικότερος πως, αν το έκανα, θα βλέπαμε το δέντρο και όχι το δάσος στο ζήτημα που αφορά τις ρωσικές λογοτεχνικές εκδόσεις στην Ελλάδα.
Το θετικό γεγονός είναι πως, επιτέλους, υπάρχει πραγματική δίψα των Ελλήνων εκδοτών να παρουσιάσουν στους Έλληνες, σύγχρονους Ρώσους συγγραφείς. Το επικίνδυνο όμως σε αυτό, έχει να κάνει με τη ρωσική γλώσσα. Σε αντίθεση με τις λογοτεχνικές εκδόσεις που το αρχικό κείμενο είναι στα αγγλικά, στα γαλλικά και τα ισπανικά, με αποτέλεσμα οι Έλληνες αναγνώστες που γνωρίζουν αυτές τις γλώσσες, να μπορούν αφενός, να ελέγξουν το επίπεδο της μετάφρασης από το πρωτότυπο κείμενο και αφετέρου, μέσω του διαδικτύου να μάθουν αν πράγματι ο συγγραφέας του βιβλίου που κρατούν στα χέρια τους, αποτελεί σοβαρή περίπτωση.
Στην περίπτωση των Ρώσων συγγραφέων δυστυχώς, δεν συμβαίνει αυτό. Εξατίας του γεγονότος πως τη ρωσική γλώσσα στην Ελλάδα, την μιλούν άριστα μια χούφτα ανθρώπων, είναι πολύ εύκολο το λογοτεχνικό κοινό να πέσει θύμα ή μιας κακής μετάφρασης ή ενός συγγραφέα που, ενώ στη Ρωσία μπορεί να είναι ανύπαρκτος, στην Ελλάδα με λίγο καλό marketing να τον παρουσιάσουν ως σύγχρονο Ντοστογιέφσκι ή Μπουλγκάκοφ.
Σε κάθε περίπτωση το γεγονός πως, έστω και καθυστερημένα, οι εκδοτικοί οίκοι στην Ελλάδα και πολύ περισσότερο οι αναγνώστες δείχνουν πραγματικό ενδιαφέρον για τη σύγχρονη ρωσική λογοτεχνία, αυτό είναι βέβαιο πως στο προσεχές μέλλον θα αποδώσει καρπούς.
Τρέφω αυτήν την ελπίδα ακόμα και για τον εξής λόγο. Οι ίδιοι οι Ρώσοι συγγραφείς δείχνουν περισσότερο ενδιαφέρον για το ελληνικό αναγνωστικό κοινό. Δεν είναι σπάνιες οι περιπτώσεις τώρα, όπου στην Ελλάδα γίνονται παρουσιάσεις νέων ρωσικών βιβλίων με την συμμετοχή των ιδίων των δημιουργών τους, πράγμα που δε θα μπορούσε κανείς να φανταστεί καν πριν από δεκαπέντε χρόνια.
Θα ήθελα να σημειώσω επίσης, ότι στη υψηλή δημοτικότητα των ρωσικών βιβλίων συμβάλλει και το γεγονός, ότι τα ίδια βιβλία γίνονται αγαπητά και από το ρωσικό, αλλά και από το ελληνικό κοινό. Και αυτή η τάση για μια ακόμη φορά αποδεικνύει την πνευματική συγγένεια των λαών μας.
.webp)
